Het blogleed van een pixelneuker

Oh, ik zou het zo graag willen kunnen: bloggen. Want bloggen werkt. Schijnt. Oh, ik zou zo graag alles op papier willen zetten wat er in mijn hoofd omgaat. Maar misschien is het gewoon niet genoeg. Of niet goed genoeg. Zou ook kunnen. Het is alvast niet goed genoeg in woorden te vatten.

Mijn hoofd denkt namelijk niet in woorden. Ik denk in beelden. In vormen. In lettertypen. En ik kan dat niet omzetten in een mooi geschreven blog. Daar worstel ik mee, want het is (als ik de marketinggoeroes mag geloven) ontzettend belangrijk dat er blogs op de website van mijn bedrijf verschijnen. (Als Pinterest borden toch eens net zo belangrijk zouden zijn!)

Want, hoewel ik niet alleen werk, bén ik mijn bedrijf. Ik ben de spil. Ik bepaal de koers en de kwaliteit die we leveren. En daar ben ik niet altijd even makkelijk in.

Helemaal niet, zelfs. Ik ben, zoals mijn vrouw dat zo lieflijk verwoordt, een pixelneuker. (Excuses voor het taalgebruik, ik heb het niet verzonnen.) Zoals ik er lichamelijk last van kan hebben als een gitaar niet goed gestemd is, zo heb ik ook last van een vormgeving die nét niet helemaal goed is. Over helemaal niet goed hoeven we hier dus ook helemaal niet te praten.

Als ik een ontwerp maak, denk ik na over iedere lijn, punt, tekstblok, button, kleur, (natuurlijk) ieder lettertype en vooral ook het grote geheel. Zo’n ontwerp groeit en wordt bijgeschaafd totdat het het gewicht en de rust heeft die het voor mij perfect maakt. Het is consistent, het is in evenwicht, het heeft een sterke basis én, heel belangrijk: het heeft de nacht overleefd.

Want een ontwerp kan er ‘s avonds om 11 uur nog zó lekker uitzien, je weet pas zeker of het goed is, als je het de volgende ochtend nog eens met een frisse blik bekijkt. Is het nu nog steeds even lekker? Dan is het goed genoeg om mee verder te gaan.

Maar een ontwerp is dan ‘alleen nog maar’ een plaatje. Het is het gedroomde eindproduct, maar het is nog niet levend, het is nog geen website of applicatie. Daarvoor moet het omgezet worden in HMTL/CSS. Deze vertaling zou een formaliteit moeten zijn, maar juist in dit proces sneuvelen heel veel goede ontwerpen. Want of die streep nou exact daar komt, of toch net een paar pixels naar links, dat lijkt voor degene die de vertaling maakt, soms behoorlijk onbelangrijk. En daar gaat het dan mis. Pixelprecieze vertaling van een ontwerp naar HTML/CSS is een vak apart.

Een vak waar ik heel veel waarde aan hecht. Want mijn ontwerp komt pas tot leven als het een website, app of applicatie is geworden. Tot dat moment is een prachtig plaatje om aan je muur te hangen, maar daar is het niet voor bedoeld. Wij zijn namelijk geen kunstenaars, wij zijn ambachtslieden: we maken prachtige producten die gebruikt moeten gaan worden. Waar mensen graag en vaak mee zullen gaan werken.

En als je daarvoor dan een pixelneuker moet zijn die eerder in beelden dan in woorden denkt… nou, dan graag.

Martijn La Feber